زمینه و هدف: ناپروکسن یک داروی ضددرد و ضد التهاب غیر استروئیدی کم محلول در آب است. افزایش سرعت انحلال دارو با کمک تهیه پراکندگی جامد می تواند موجب افزایش جذب گوارشی و اثر بخشی آن شود. در این مطالعه پراکندگی های جامد ناپروکسن (با نسبت ۱ به ۱) در حامل کراس پوویدون و پودر میوه سنجد به روش همسایش تهیه و اثر ضد دردی آنها در مدل تست فرمالین مورد بررسی قرار گرفت.

روش ها: مطالعه بر روی موشهای صحرائی نر ویستار در محدوده وزنی ۲۰۰-۱۸۰ گرم انجام شد (n=8 رت در هر گروه). یک ساعت بعد از تجویز خوراکی داروها اثر ضد دردی آنها با استفاده از تزریق فرمالین ۵/۲% به کف پای حیوان مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که پراکندگی های جامد ناپروکسن در کراس پوویدون و سنجد در مقایسه با مخلوط های فیزیکی ناپروکسن با کراس پوویدون و سنجد و پودر خالص ناپروکسن اثر ضددردی بیشتری ایجاد کرد. اثر ضد دردی مخلوط های فیزیکی ناپروکسن با کراس پوویدون و سنجد تفاوت معنی داری با اثر ضد دردی پودر خالص ناپروکسن نداشت. پراکندگی جامد ناپروکسن در کراس پوویدون بطور معنی دار بی دردی بیشتری در مقایسه با پراکندگی جامد آن در سنجد ایجاد کرد.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اثر ضددردی ناپروکسن با تهیه فرمولاسیون پراکندگی جامد آن در کراس پوویدون و پودر میوه سنجد افزایش می یابد.

بررسی اثر ضد دردی پراکندگی های جامد ناپروکسن در حامل کراس پوویدون و پودر میوه سنجد در مدل تست فرمالین
علیرضا محجل نائبی، محمد برزگر جلالی، سعید پورمحمد
دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
تاریخ پذیرش: ۲۳ /۱۱/۸۷، تاریخ دریافت: ۱۰/۶/۸۷