از میان چندین ماده ضد میکروبی موجود، ترکیبات ید مثل پوویدون آیداین بعلت اثرات مناسب بر ترمیم زخم و قابلیت تحمل همچنان مورد استفاده قرار می گیرند. اگرچه التهاب در پاسخ فیزیولوژیک به ایجاد زخم و برای ایجاد فرایند التیام ایجاد می شود، عفونی شدن بافت نیز می تواند منجر به التهاب شود. التهاب طولانی مدت همراه با تغییر شکل ماتریکس خارج سلولی و ایجاد اختلال در اپیتلیازیزاسیون، باعث تبدیل شدن زخم حاد به زخم مزمن می شود. کلونی های میکروبی در زخم های مزمن اغلب منجر به ایجاد بیوفیلم می شوند که به بافت میزبان می چسبند. ایجاد بیوفیلم مقاومت آنتی بیوتیکی مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش داده و به تخریب مکانیسم های تدافعی میزبان منجر می شود. بیوفیلم ها در 60% زخم های مزمن و 6% زخم های حاد ایجاد شده و ریشه کنی باکتریهای باقیمانده را مشکل می کنند. توانایی پوویدون آیداین در نفوذ به بیوفیلم ها، اثر آن در کاهش التهاب و ترمیم زخم، سرعت و قدرت، طیف ضد میکروبی وسیع و داشتن خطر جزئی این ماده را به آنتی سپتیکی ایده آل در این زمینه تبدیل کرده است.

هدف: هدف این مقاله بررسی اثرات پوویدون آیداین بر ترمیم زخم های مختلف (مثل زخم های سوختگی، عروقی، دیابتی، حاد، مزمن و …) و مزایا و معایب استفاده از این آنتی سپتیک وسیع الطیف است.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه مروری است که بطور غیر سیستماتیک به بررسی مقالات، گزارشات و تجارب پرسنل درمانی در خصوص مزایا و معایب و اثرات پوویدون آیداین (بتادین) بر زخم های گوناگون می پردازد. به منظور یافتن منابع اطلاعاتی مورد نظر، جستجوی اینترنتی در موتور جستجوگر google و پایگاه های PubMed, Elsevier, clinical kay و با کلید واژه های (povidone iodine) و (burn) و (wound) و (biofilm) و (dressing) و با اعمال معیار ورود به زبان انگلیسی، صورت گرفت. بازه زمانی برای جستجو، آبان تا دیماه 1397 درنظر گرفته شد. پس از جمع بندی مزایا و معایب استفاده از پوویدون آیداین مطالعه گردید.

یافته ها: مطالعات نشان داده اند که ید نه تنها یک عامل آنتی میکروبیال وسیع الطیف است، بلکه التهاب را با خارج کردن پاتوژن ها و بهبود پاسخ میزبان کم می کند. استفاده از پوویدون آیداین با غلظت 4% در جراحی های پستان، با غلظت 0.035% در جراحی های نخاع و تعویض کامل مفصل، غلظت 1%، در شستشوی پریتوئن بدنبال لاپاراتومی با کاهش درخطر عفونت زخم همراه بوده است. تنها عارضه خفیف مشاهده شده فلاشینگ بوده است. در رابطه با اثر بر بیوفیلم ها، در یک مطالعه اثر از بین برندگی بیوفیلم ها توسط پوویدون آیداین در مقایسه با اکتینیدین، فوزیدیک اسید و کلرهگزیدین بیشتر بوده است. در نهایت پوویدون آیداین باعث کاهش 15.3% در میزان بروز عفونت در طی 4 روز اول بعد از شروع درمان سوختگی، کاهش بین 5.9% تا 87.5% مرگ و میر بدنبال سوختگی، تسریع زمان التیام، کاهش نیاز به مسکن، کاهش زمان درمان و کاهش هزینه های بیمارستانی همراه بوده است.

نتیجه گیری: استفاده از پوویدون آیداین با اختلاف نظر همراه بوده است. بعلت داشتن مزایای متعدد از جمله کمک به ترمیم زخم، داشتن خاصیت ضد میکروبی وسیع الطیف، اثربخشی بر علیه بیوفیلم ها، تحمل خوب، اثر بر زخم های مزمن، اثرات سریع، ایمنی مناسب، ارزان و در دسترس بودن بنظر می رسد استفاده از آن بعنوان یک ماده موثر در درمان زخم های حاد و مزمن افزایش یابد.