یکی از بهترین روش‌ها برای جلوگیری از عفونت زخم و تسریع در ترمیم زخم، پانسمان زخم بر اساس داربست‌های نانو الیاف پلیمری است، که عملکرد ضد میکروبی قابل قبول با قابلیت‌های مناسب بازسازی پوست دارد. هدف از این پژوهش، ساخت داربست نانوکامپوزیت پلی وینیل پیرولیدون ,(PVP) کلاژن پوستۀ تخم‌ مرغ (ESM) و اکسیدگرافن (GO) اصلاح شده به روش شیمیایی، بر بهبود عملکرد ترمیم زخم است. بدین منظور، بهینه‌سازی داربست پلی وینیل پیرولیدون وکلاژن پوستۀ تخم ‌مرغ با نسبت‌های متفاوت (۱۰۰ و ۷۰، ۵۰، ۳۰، ۰) درصد وزنی با استفاده از فرایند الکتروریسی ساخته و مشخصه یابی شد. همچنین، اثر افزودن درصدهای وزنی بهینه نانوکامپوزیت ۷۰% پلی وینیل پیرولیدون و۳۰% کلاژن پوستۀ تخم ‌مرغ بر تغییرات مورفولوژی، خواص مکانیکی، شیمیایی، تخریب‌پذیری و زیستی بر روی مقادیر مختلف ذرات اکسیدگرافن (GO) اصلاح شده (۵/۰ تا ۲) درصد وزنی به روش الکتروریسی، مورد ارزیابی قرار گرفت. در انجام تست بر روی موش صحرایی نر نژاد ویستار، در دو گروه، ابتدا ۲۰ سرموش (۲ گروه ۱۰ تایی) با ضماد نانوکامپوزیت PVP-%30ESM وگروه بعدی بر روی ۴۰ سر موش (۵ گروه ۸ تایی) با ضماد نانوکامپوزیت PVP-%30ESM حاوی GO با (۵/۰ تا ۲) درصد وزنی مورد بررسی قرار گرفت. حضور نانوذرات ۱% وزنی اکسیدگرافن اصلاح شده در زخم پوش نانوکامپوزیت ۳۰% وزنی کلاژن پوستۀ تخم مرغ در زمینۀ پلی وینیل پیرولیدون۷۰% وزنی بهینه شده، با استفاده از فرایند الکتروریسی سبب متخلخل شدن با گرانروی و قطر مناسب، بدون نقص ظاهری داربست در ترمیم زخم شد. طیف‌های FT-IR سازگاری نسبی این دو جزء را از طریق برهم‌کنش‌های هیدروژنی مطلوب تائید کردند و نتایج XRD نشان داد جامد آمورف است. از مقایسۀ طیف‌های XRD برای نانوذرات ESM ،PVP و GO به‌دست آمده از آن‌ها، مشاهده شد که فرآیند الکتروریسی، میزان بلورینگی را در نانوالیاف PVP-ESM-GO کاهش داد. نتایج آزمون CHNS-O نشان داد که میزان رشد و تکثیر سلول‌های فیبروبلاست بر داربست به دلیل رسانایی ذاتی گرافن، رشد و تکثیر، رگزائی بهتری داشته و به طور قابل‌توجهی با خاصیت ﺿﺪ باکتری ﺧﻮد از رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻣﯿﮑﺮوبﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی کرد. آزمون XRF، رهایش میزان پروتئین و پراکسید کلسیم را نشان داد، که باعث آزادسازی اکسیژن وکاهش جای زخم هایپرتروفیک در التیام زخم شد. همچنین مناسب‌ترین خواص مکانیکی، آبدوستی، جذب آب، تخریب‌پذیری با ﻧﺮخ pH متناسب با pH پوست را نشان داد. در تصاویر FE-SEM از اکسید گرافن اصلاح شده، پیوندهای کووالانسی بین صفحات راه را برای نفوذ مولکول‌ها و گروه‌های عاملی، هموار ساخت. مطالعات بافت‌شناسی، حضور سلول‌های بنیادی مزانشیمی، بلوغ بافت گرانوله و اپیتلیالیزاسیون مجدد در ترمیم به دلیل قابلیت کلاژن سازی سلول‌های بنیادی را نشان داد. در آنالیز هیستوپاتولوژی و تصاویر SEM نشان داده شد که در مدت زمان تشکیل بافت جدید، شکل‌گیری بافت گرانوله درون فضای زخم رخ داده، و به‌ طور هم‌زمان فیبروپلازی آغاز شد. همچنین با نوتروفیل‌ها و ماکروفاژهایی که بر روی فرآیندهای ترمیم مانند فیبروپلازی و اپیتلیالیزاسیون مجدد کار می‌کنند، برهم‌کنش داده و رگزایی داربست بافت را ارتقا داد. انجام تست سلولی، بر عدم سمیت و افزایش فعالیت متابولیکی نانوالیاف کامپوزیت PVP-ESM-%1GO شبیه به سلول‌های بافت همبند دلالت دارد. اندازه‌گیری غلظت هیدروکسی پرولین از ادرار موش، غلظت این آمینو اسید را به عنوان شاخص کلاژن‌ساز افزایش داد. پانسمان نانوکامپوزیت موجب تعدیل التهاب و مانع از تخریب بیشتر بافتی و آسیب‌های دیگر ناشی از آن در بافت شد. ضخامت لایه‌های اپیدرم و درم در گروه‌های تیمارشده با نانوکامپوزیت تأثیر مثبتی بر سرعت جمع‌شدگی زخم موش داشت. داربست نانوکامپوزیت PVP-ESM-GO با خواص مکانیکی، ساختاری، شیمیایی و زیستی مناسب و قابل کنترل می‌تواند پیشنهاد مناسبی جهت مهندسی بافت باشد.