یكی از بهترین روش‌ها برای جلوگیری از عفونت زخم و تسریع در ترمیم زخم، پانسمان زخم بر اساس داربست‌های نانو الیاف پلیمری است، كه عملكرد ضد میكروبی قابل قبول با قابلیت‌های مناسب بازسازی پوست دارد. هدف از این پژوهش، ساخت داربست نانوكامپوزیت پلی وینیل پیرولیدون ,(PVP) كلاژن پوستۀ تخم‌ مرغ (ESM) و اكسیدگرافن (GO) اصلاح شده به روش شیمیایی، بر بهبود عملكرد ترمیم زخم است. بدین منظور، بهینه‌سازی داربست پلی وینیل پیرولیدون وكلاژن پوستۀ تخم ‌مرغ با نسبت‌های متفاوت (100 و 70، 50، 30، 0) درصد وزنی با استفاده از فرایند الكتروریسی ساخته و مشخصه یابی شد. همچنین، اثر افزودن درصدهای وزنی بهینه نانوكامپوزیت 70% پلی وینیل پیرولیدون و30% كلاژن پوستۀ تخم ‌مرغ بر تغییرات مورفولوژی، خواص مكانیكی، شیمیایی، تخریب‌پذیری و زیستی بر روی مقادیر مختلف ذرات اكسیدگرافن (GO) اصلاح شده (5/0 تا 2) درصد وزنی به روش الكتروریسی، مورد ارزیابی قرار گرفت. در انجام تست بر روی موش صحرایی نر نژاد ویستار، در دو گروه، ابتدا 20 سرموش (2 گروه 10 تایی) با ضماد نانوكامپوزیت PVP-%30ESM وگروه بعدی بر روی 40 سر موش (5 گروه 8 تایی) با ضماد نانوكامپوزیت PVP-%30ESM حاوی GO با (5/0 تا 2) درصد وزنی مورد بررسی قرار گرفت. حضور نانوذرات 1% وزنی اكسیدگرافن اصلاح شده در زخم پوش نانوكامپوزیت 30% وزنی كلاژن پوستۀ تخم مرغ در زمینۀ پلی وینیل پیرولیدون70% وزنی بهینه شده، با استفاده از فرایند الكتروریسی سبب متخلخل شدن با گرانروی و قطر مناسب، بدون نقص ظاهری داربست در ترمیم زخم شد. طیف‌های FT-IR سازگاری نسبی این دو جزء را از طریق برهم‌كنش‌های هیدروژنی مطلوب تائید كردند و نتایج XRD نشان داد جامد آمورف است. از مقایسۀ طیف‌های XRD برای نانوذرات ESM ،PVP و GO به‌دست آمده از آن‌ها، مشاهده شد كه فرآیند الكتروریسی، میزان بلورینگی را در نانوالیاف PVP-ESM-GO كاهش داد. نتایج آزمون CHNS-O نشان داد كه میزان رشد و تكثیر سلول‌های فیبروبلاست بر داربست به دلیل رسانایی ذاتی گرافن، رشد و تكثیر، رگزائی بهتری داشته و به طور قابل‌توجهی با خاصیت ﺿﺪ باكتری ﺧﻮد از رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻣﯿﮑﺮوبﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی كرد. آزمون XRF، رهایش میزان پروتئین و پراكسید كلسیم را نشان داد، كه باعث آزادسازی اكسیژن وكاهش جای زخم هایپرتروفیك در التیام زخم شد. همچنین مناسب‌ترین خواص مكانیكی، آبدوستی، جذب آب، تخریب‌پذیری با ﻧﺮخ pH متناسب با pH پوست را نشان داد. در تصاویر FE-SEM از اكسید گرافن اصلاح شده، پیوندهای كووالانسی بین صفحات راه را برای نفوذ مولكول‌ها و گروه‌های عاملی، هموار ساخت. مطالعات بافت‌شناسی، حضور سلول‌های بنیادی مزانشیمی، بلوغ بافت گرانوله و اپیتلیالیزاسیون مجدد در ترمیم به دلیل قابلیت كلاژن سازی سلول‌های بنیادی را نشان داد. در آنالیز هیستوپاتولوژی و تصاویر SEM نشان داده شد كه در مدت زمان تشكیل بافت جدید، شكل‌گیری بافت گرانوله درون فضای زخم رخ داده، و به‌ طور هم‌زمان فیبروپلازی آغاز شد. همچنین با نوتروفیل‌ها و ماكروفاژهایی كه بر روی فرآیندهای ترمیم مانند فیبروپلازی و اپیتلیالیزاسیون مجدد كار می‌كنند، برهم‌كنش داده و رگزایی داربست بافت را ارتقا داد. انجام تست سلولی، بر عدم سمیت و افزایش فعالیت متابولیكی نانوالیاف كامپوزیت PVP-ESM-%1GO شبیه به سلول‌های بافت همبند دلالت دارد. اندازه‌گیری غلظت هیدروكسی پرولین از ادرار موش، غلظت این آمینو اسید را به عنوان شاخص كلاژن‌ساز افزایش داد. پانسمان نانوكامپوزیت موجب تعدیل التهاب و مانع از تخریب بیشتر بافتی و آسیب‌های دیگر ناشی از آن در بافت شد. ضخامت لایه‌های اپیدرم و درم در گروه‌های تیمارشده با نانوكامپوزیت تأثیر مثبتی بر سرعت جمع‌شدگی زخم موش داشت. داربست نانوكامپوزیت PVP-ESM-GO با خواص مكانیكی، ساختاری، شیمیایی و زیستی مناسب و قابل كنترل می‌تواند پیشنهاد مناسبی جهت مهندسی بافت باشد.